Co sprawia, że niektóre profesje uznawane są za bardziej, inne za mniej prestiżowe? Dlaczego przedstawicieli niektórych zawodów uznajemy za godnych zaufania, do innych podchodzimy z rezerwą? Okazuje się, że kwestie związane z zawodami zaufania publicznego regulują przepisy prawa, ale niezależnie od tego za prestiżowe i godne zaufania uznajemy po prostu te zawody, które wykonują zadania o szczególnym charakterze z punktu widzenia zadań publicznych i troski o realizację interesu publicznego. Radca prawny to zawód, który wpisuje się w tę definicję.
Zawody zaufania publicznego
Mianem zawodów zaufania publicznego określamy te profesje lub grupy zawodów, dla których w drodze ustawy utworzono samorządy zawodowe, czyli zrzeszenia reprezentujące osoby wykonujące ten sam zawód zaufania publicznego – zawód o wysokim znaczeniu społecznym, taki, którego wykonywanie wymaga uzyskania odpowiednich kwalifikacji. Samorządy zawodowe powoływane są na podstawie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a tym samym mają przywilej konstytucyjny, który zezwala na ograniczenie wolności wykonywania tego zawodu oraz ograniczenie prawa wykonywania związanej z tym zawodem działalności gospodarczej. Zawód zaufania publicznego można zlikwidować w drodze ustawy.
Zawody zaufania publicznego są bliskie, choć nie tożsame z wolnymi zawodami. Nie każdy wolny zawód wiąże się z wykonywaniem zadań o wysokim znaczeniu społecznym, podczas gdy osoby reprezentujące zawód zaufania publicznego troszczą się o realizację interesu publicznego. Ponadto nie wszyscy przedstawiciele wolnych zawodów zrzeszeni są w samorządach zawodowych.
Wśród zawodów zaufania publicznego w Polsce należy wymienić: adwokatów i aplikantów adwokackich, radców prawnych i aplikantów radcowskich, rzeczników patentowych, architektów i inżynierów budownictwa, lekarzy i lekarzy dentystów, farmaceutów, pielęgniarki i położne, psychologów, fizjoterapeutów, diagnostów laboratoryjnych czy biegłych rewidentów.
Radca prawny – zawód wykonywany w interesie publicznym
Radca prawny zajmuje się świadczeniem pomocy prawnej na rzecz osób prywatnych, firm i instytucji (zobacz ofertę kancelarii radcowskiej), zatem dba o interesy swoich klientów, przy jednoczesnej trosce o interes publiczny. Wykonując czynności zawodowe, kieruje się specyficznymi, podwyższonymi regułami etycznymi, a jednocześnie wykorzystuje ogromną wiedzę, jaką zdobywał w trakcie wieloletniej edukacji. Osoba, która chce wykonywać zawód radcy prawnego, musi ukończyć wyższe studia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskać tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej. W dalszej kolejności musi odbyć aplikację i złożyć egzamin radcowski. Co bardzo istotne, radca prawny zobowiązany jest nie tylko do przestrzegania obowiązujących przepisów prawa, ale także do postępowania zgodnie z przepisami Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Kodeks ten nakłada na radcę prawnego obowiązki o charakterze prawnym i moralnym wobec klienta, sądów, pozostałych radców prawnych, samorządu zawodowego, a nawet ogółu społeczeństwa.